W Raptularzu końca wieku Krzysztof Rutkowski próbuje przedstawić koniec naszego stulecia, tak jak go widzi mieszkaniec dawnej stolicy świata. Opisuje skrupulatnie wszystko, co go otacza: ludzi, książki, zdarzenia, wynalazki, czas pracy i czas zabawy, czas beztroski i czas trwogi. Przede wszystkim zaś opisuje Paryż, w którym jak w soczewce zbiegają się wszystkie cechy współczesności.
Krzysztof Rutkowski oprowadza czytelnika po ulicach, zaułkach i kawiarniach Paryża, odkrywając tajemnice jego historii. Pisze swego rodzaju monografie miejsc, które niemal na oczach czytelnika obrastają w coraz to nowe znaczenia. Dlatego w tej wędrówce towarzyszą nam postacie takie jak Robespierre czy Ludwik XVI, które miały istotny wpływ na obraz stolicy Francji. Autor oprowadza nas jednak nie tylko...
Stendhal, dla którego piękna ciotka i inne kobiety były źródłem ciągłej fascynacji i obiektami namiętnego pożądania, zainspirował Rutkowskiego do napisania rzeczy o prozaiku „u źródeł” życia, miłości i twórczości. Erotyczny Stendhal nie przestaje pisać, tworząc na skrawkach papieru, na marginesach. Namiętnie rysuje i szyfruje. Rysunek jest przedłużeniem tekstu. To właściwie jedyny w swoim...
Co robił Wokulski w Paryżu? Pił, bardzo dużo pił: szampana z Suzinem, mazagran i koniak. Koniak pił Wokulski litrami, kiedy tylko napadały na niego wspomnienia: Warszawy i kobiety, na widok której baraniał, stawał się kastratem, impotentem, durniem albo prowokatorem. Po tej kobiecie odbywał Wokulski w Paryżu żałobę. Pokutował po nieponiesionej stracie, bo jej nie chciał. To ona go chciała, ale on tylko...
Czwarta część Pasaży Rutkowskiego jest diagnozą współczesnej kultury uwolnionej od kłopotów myślenia; namiętnym protestem przeciwko bylejakości współczesnego życia, które coraz częściej irytuje postępującą infantylizacją, utratą tradycji, poczuciem bezsensu, „gadaniną” wypierającą dążenie do rozumienia, wiedzą zastępującą mądrość… Napisana z pasją, momentami nawet z furią książka...
Techniki wypracowane w Paryżu do niczego nie przydadzą się nad Wisłą. Inny świat - zupełnie inny świat, inne powietrze, inne przebudzenia od śmierci do życia, odpadania od życia ku śmierci, przejścia inaczej tajemne. Nie mogę chodzić po tym mieście, mogę się tylko przemykać. Ale coś przychodzi do mnie: w Parku Skaryszewskim, na Bliskiej, na Grochowskiej, coś nadciąga z krzaków przy Dworcu Wschodnim,...
Pasaże: budowle, galerie, którym brak strony zewnętrznej. Jak snom - pisał Walter Benjamin. Pasaż jest formą paryskiej architektury, typową dla drugiej połowy XIX wieku. Symbolizuje pewien świat: stanowi jedynie przejście, przestrzeń dostrzeganą w nieskończonym ruchu, pełną przyciągających oko przedmiotów. Dla Rutkowskiego pasaż staje się nową formą literacką, równie pojemną jak powieść. Dzięki pasażom...
Po światowej prapremierze w 2000 r. w Teatrze Roma musical „Piotruś Pan” został entuzjastycznie przyjęty przez krytykę i obejrzało go ponad 200 tysięcy osób: od widowni dziecięcej po dojrzałego i wyrafinowanego widza. Od 12 grudnia 2015 r. - 100. rocznicy urodzin Jeremiego Przybory - musical można oglądać na deskach Teatru Studio Buffo.
Dla tych, którzy nie mogą odwiedzić teatru, prezentujemy...
Pracę pisarską Szymona Wróbla nazwałbym „pisaniem tryskającym”, „pisaniem błyskawicowym”. Terminu écriture sidérante użył swojego czasu Michel Deguy na określenie sposobu pisania Pascala Quignarda. Książka Polska pozycja depresyjna stanowi dowód na istnienie rozprawy naukowej, która jest dziełem sztuki pisarskiej, i dzieła sztuki pisarskiej, które jest rozprawą...
