‘Królewicz-żebrak’, ‘Książę i żebrak’ lub ‘Królewicz i żebrak’ – powieść Marka Twaina, opowiadająca historię nagłej „zamiany miejscami” niezwykle podobnych chłopców: dziedzica tronu księcia Walii, późniejszego króla Edwarda VI i żebraka Toma Canty'ego. Akcja powieści rozgrywa się w szesnastowiecznym Londynie. Pewnego jesiennego dnia w jednej z biednych rodzin urodził się chłopiec – Tomek Canty. W tym samym czasie na królewskim dworze urodził się także chłopiec - królewicz Edward Tudor. Chłopcy byli do siebie podobni jak dwie krople wody. Tomek mieszkał w ubogiej dzielnicy londyńskiej Offal Court. Miał dwie piętnastoletnie siostry bliźniaczki: Elżunię i Anię, z którymi mieszkał, mieszkał także z matką, ojcem oraz jego stara babką. Ojciec Tomka – Jan był złodziejem, a matka żebraczką. Matka i siostry były dobre, jednak ojciec i babka źli. Ksiądz Andrzej uczył Tomka łaciny, czytania, pisania. Kiedy wieczorem Tomek wracał do domu z pustymi rękami, wiedział, że ojciec Jan go zbije, a gdy skończy, zacznie go bić babka. Tomek nieraz wyobrażał sobie życie księcia, rozpieszczanego przez wszystkich. Bardzo pragnął ujrzeć na własne oczy kogoś takiego. Gdy czytał stare księgi, z czasem zaczął wstydzić się swojego ubioru. Zaczął dbać o siebie – o swój wygląd, czystość. Swoją mądrością zachwycał swoich kolegów. Coraz bardziej pragnął zobaczyć księcia... (Za Wikipedią).
