Ponadczasową wartość zdradzają nowele fantastyczne Mirandoli zebrane w tomie „Tropy” (1919). Prozę tę zwykło się zaliczać do początków polskiego ekspresjonizmu, choć Mirandola posłużył się również elementami symbolizmu, groteski, baśni, oniryzmu i horroru. Dzięki temu Tropy są niejako prekursorskie względem powstałego później surrealizmu. Na wykreowanie osobliwego świata prozy Mirandoli wielki wpływ odegrała filozofia Wschodu, pisma Nietzschego i psychoanalityczne teorie Junga. Tropy stawiają zatem Mirandolę w szeregu takich pionierów niesamowitości w literaturze polskiej jak: Bogusław Adamowicz, Antoni Lange, Stanisław Baliński czy Stefan Grabiński. (Za Wikipedią). Tom zawiera nowele: Zatruta studnia, Ulica Dziwna, Wolność, Cel, Czerwona lampa, Pułapka, Świt, Pociąg nadzwyczajny, Gościniec Dusz, Stary dom, Zamknięte, Chleb i woda, Hotel pod Ideałem, Dola, Drogowskaz, Lux Perpetua.
