Jeżeli powieść Ogień sprawiedliwości opisuje alternatywną historię wojny polsko-sowieckiej z poziomu strategicznego, to uzupełniający ją zbiór opowiadań Wojna wschodnia 1964 roku przedstawia szczebel taktyczny. Z tej perspektywy liczy się brawurowa ucieczka pilota strąconego nad terytorium wroga, kanister paliwa do czołgu czy nadmierne ambicje chłopaka z gdańskiej obrony terytorialnej. To wojna oglądana z perspektywy jednostek, różnie definiujących na swój użytek równowagę między odwagą a chęcią przeżycia. W podobny sposób autor potrafi także pokazać żołnierzy drugiej strony.Różnica jest tylko taka, że największym zagrożeniem są dla nich niejednokrotnie „swoi”.
Brudna, brutalna wojna, oglądana nie tylko z linii fontu, ale niejako z twarzą przy ziemi i głową zasłoniętą rękami – to właśnie pokazują te opowiadania.
