„Wzgórze Młynarza” Krzysztofa Łabendy to opowieść o miłości dwojga bardzo dojrzałych ludzi, którzy dawno już przekroczyli pięćdziesiątkę. Pojawiający się wątek kryminalny czyni książkę jeszcze bardziej atrakcyjną.
„Wzgórze Młynarza” jest w jakimś sensie kontynuacją wcześniejszej powieści autora „Pierścionek z cyrkonią”. Piotr i Małgorzata po przejściach odnajdują się przypadkiem w Paryżu, gdzie mężczyzna jest profesorem prawa. Oboje chcą nadrobić stracony czas. Powraca więc wielkie uczucie, które pojawiło się na rok przed maturą - przedstawione w poprzedniej powieści, a czekało na swoje spełnienia przez całe dziesięciolecia. W końcu los sprawia, że szczęśliwa miłość rozkwita u schyłku życia niegdysiejszych szaleńczo w sobie zakochanych licealistów. Nic, a zwłaszcza ludzkie szczęście, nie może jednak trwać wiecznie. W ich życie wkracza Katarzyna – piękna, inteligentna studentka Piotra, która dzięki koneksjom zostaje jego asystentką. Dziewczyna zakochuje się w mężczyźnie, ale jest to miłość chora, zaborcza, dla której dziewczyna jest w stanie dopuścić się zbrodni...
Nie znajdziemy w tej książce skomplikowanych analiz psychologicznych czy rozważań złożonych problemów egzystencjalnych. Ta powieść dostarcza wzruszeń, sprawia przyjemność, jest jak słodycz wyzwalająca serotoninę – hormon szczęścia.
